Abraham Gumbel stierf

- Yg. 1931, nr. 1 -

Op 78-jarige leeftijd ging mijn oom Abraham Gumbel, bij de lezers van deze krant bekend als "Emel", voorzichtig naar Heilbronn naar het land van waaruit geen terugkeer mogelijk is. Hij werd geboren in het dorp Stein am Kocher, waar onze voorouders al meer dan 200 jaar waren gevestigd, begraven in Heilbronn. Met hem, een van de weinige onafhankelijk denkende, vrije mensen die ons vermeende 'land van dichters en denkers' moet laten zien, is overleden.

Zelfs onder de socialistische wet liet hij zien dat de heersende mening, dat wil zeggen de mening van de heersers, hem niet beïnvloedde en dat het geschreeuw van de straat hem niet had beïnvloed. Hij was diepgeworteld en dicht bij zijn geboortegrond, en juist daarom was hij een fervent Europeaan. Dus begreep hij dat de inheemse aarde, de mensen, de kluit liefhad en de heren beschuldigde, de sabel-ratelende Habebalds en bijenkorven, de Vaderlandpartij en de “voorouderlijke” prinsen.

In 1914, toen zijn zoon was overleden, richtte hij zich op de kwestie van oorlogsschuld. Met enorme gretigheid, ijver en nadruk pleitte hij voor de theorie, die hij met steeds nieuwe documenten kon bewijzen, dat het Duitse volk onschuldig was, maar dat de enige schuld aan de rechtbank van Berlijn kwam. Zijn diepgaande kennis van alle diplomatieke dossiers maakte het beeld van de oorsprong van de oorlog steeds eenvoudiger. Hij heeft dit bewezen in tal van artikelen en volhardde met enkele polemieken.

Tijdens de oorlog hoopte hij op een spirituele revolutie die het oude regime en al diegenen die de oorlog bevestigden zou uitroeien. Na de nederlaag die hij altijd had zien aankomen, nam hij het standpunt van Eisner in dat alleen een nieuw Duitsland een rechtvaardige vrede kon bereiken. Hij kon alleen op deze basis het Verdrag van Versailles bestrijden. Hij vocht tegen de bewering van onschuld voor mannen in 1914 als gesluierde propaganda om de monarchie en de strata die erover heersten te herstellen. In die zin werkte hij aan de onteigening van de vorsten.

Toen de geleerden en 'experts' faalden met inflatie, net als tijdens de oorlog, en die toeschrijven aan herstelbetalingen of zelfs de passieve handelsbalans, toonde hij de simpele waarheid: inflatie komt van het afdrukken van stukjes papier. Zonder succes eiste hij de vernietiging van de drukpers. Hij zag al vroeg het immense gevaar van het nationaal-socialisme in.

Hij bleef een prediker in de woestijn. Hij werkte alleen in de nauwe cirkel van zijn Zwabische thuisland. Hij gaf me meer dan wie dan ook. Hij hield van de waarheid; hij was rechtop en vrij. Zijn leven was zwaar, zijn dood pijnloos.

EJ Gumbel