Zes jaar zijn verstreken sinds Christoph Schrempf stierf. Als het hem was overkomen als GB Shaw om zichzelf te overleven, dan zou hij vandaag negentig jaar oud zijn en de kranten zouden artikelen over hem brengen: niet omdat hij Christoph Schrempf was, maar omdat hij negentig was. Op zeer hoge leeftijd worden zelfs ongemakkelijke tijdgenoten eerbiedwaardig.
Aangezien Schrempf nu dood is, lijkt het bijna alsof hij hem al is vergeten. Zijn boeken zijn niet veel gekocht, hoor je. De mensen hebben verschillende interesses. Was hij geen nerd, die oorspronkelijke piëtist en afgezette voorganger die weigerde het credo te aanvaarden en zijn hele leven lang aan zijn relatie met God dacht in plaats van hem een goede man te laten zijn? Deze theoloog, die zijn beroep zo serieus nam dat hij, althans in religieuze zaken, geloofde dat er geen oneerlijkheid bestraft zou moeten worden door stilzwijgende instemming, geen regel van conventie, in goed Duits: geen leugen, hoewel het zo vroom lijkt? Wie heeft er vandaag tijd voor theologie en het verlangen naar dergelijke discussies?
Misschien, of moeten we zeggen: hopelijk zal het opnieuw gebeuren dat mensen de tijd en de wens hebben om de "laatste dingen" serieus te nemen. In tien, twintig, dertig jaar; dan zal Christoph Schrempf op een dag worden herontdekt en gevierd als een groot religieus denker. Zijn doordachte onderzoek van het traditionele christendom zal een sensatie zijn, niet alleen in zijn inhoud, maar vooral in zijn specifieke vorm: Schrempf is de eerste theoloog die de scholastische methode in zijn vakgebied heeft overwonnen.
Terwijl in de wetenschap, bijvoorbeeld, objectiviteit, de onthechting van traditie en persoonlijk gezag al lang doordrongen zijn en als vanzelfsprekend worden beschouwd, varen de zogenaamde geesteswetenschappen nog steeds in de impasse van geaccepteerde traditie en oude concepten. Ze zijn, zoals Schrempf zegt, een voortzetting van bestaande meningen met een zijwaartse blik op de zaak, in plaats van andersom te gaan, hoogstens met een zijwaartse blik op de meningen die er al over bestaan. Dit is de methode van de antischolastische en antiromanticus Schrempf. Wat anderen, wat hun voorgangers hebben gezegd over God en de wereld, noemen ze haar zoals het hoort, zorgt pas voor hem nadat hij de zaak zelf heeft onderzocht en duidelijk over hen is geworden. En in dit onderzoek is er geen vroomheid voor hem, geen enkele overweging, geen stop bij enige barrière behalve die ingesteld voor cognitie zelf. Theologie is echt een wetenschap geworden in Schrempf, een contrast tussen theologie en filosofie bestaat niet langer voor hem. De termen die inherent zijn aan elk zijn niet langer verschillend, maar ze hebben nieuwe inhoud. "Religie stopt in de relatie met de echte God; de relatie met de echte God eindigt in religie. "
Het is duidelijk dat niet iedereen zich in deze lucht kan bewegen. Als je het durft, raden we je de driedelige selectie aan uit Schrempfs verzamelde werken, die Otto Engel enige tijd geleden [1950 ...] publiceerde in de Frommann'schen Verlag: "Religion without Religion", prijs 24 DM; als je niet zoveel geld hebt, lees dan Schrempf's "Menschenlos" (5 DM) of "Vom public secret of life" (6 DM), ook van Frommann'schen Verlag.
Stuttgarter Zeitung, 1950, 98