We gingen van oorlog naar vrede. Het was onvermijdelijk dat we de monarchie moesten verruilen voor de republiek. De "patriottische leer" gaat verder als propaganda voor "Duitse cultuur". De doorzettingsslogan moest wijken voor het opgebouwde publiek. De oorlogsverslaggevers zijn niet minder verwoestend als vredesverslaggevers voor zover ze niet bezig zijn met het schrijven van memoires voor een of andere prins. De patriottische kringen zijn koortsachtig bezig om de gevolgen van hun patriottisme in bedwang te houden. Uw kapitaal is vlot naar het buitenland ontsnapt en u bent bij ons gebleven. De arbeider moet al vechten voor de "prestatie" van de achturendag.

Voor de Republiek is immers absoluut geen reden. Voor de meerderheid van de Duitsers is het gewoon een spelletje geduld. Regimentsvieringen alleen zullen je op de lange termijn niet gelukkig maken. Het is inderdaad zo mooi om te horen van hooggeplaatste officieren die de geest van bekende kameraadschap prediken, om zo te zeggen dronken te worden; op de lange termijn voldoet het niet. Zo waar als we nooit zijn geweest voor de Republiek, voor de Monarchie zijn we dat.

Als u het niet gelooft, kijk dan eens rond. Om welke reden dan ook, in 1918 slaagden ze er niet in om “roer!” Te bestellen. Resultaat: iedereen staat nog steeds in de aandacht. Het is een onbekende fantasie om met dergelijk materiaal een democratie te vestigen. Als je het toch wilt doen, pak het dan stevig vast. Laat het u niet meer behagen dat in Duitsland de onderofficier in alle situaties regeert en het "onderwerp" elk vrij vooruitzicht op een betere toekomst blokkeert. Je moet het gewoon niet langer draaglijk vinden; Sentimentele tolerantie is niet langer gepast. Het is nu: of of. Of dat beetje vrije menselijke waardigheid gaat volledig naar de duivel en de geest van de Pruisische commissaris regeert onvoorwaardelijk in Duitsland, die van het leven een paradeplaats maakt waarop het militarisme zijn parade houdt. Dan kunt u uw geliefde prinsen rustig terugbrengen naar het grote leger van ongekroonde heersers en de nog grotere onderdanen. Of -: deze wanhopige clan wordt belachelijk gemaakt en wordt niet meer zo serieus genomen als sindsdien.

Kijk naar hen! Hoeveel Wilhelm's in zakformaat, elke centimeter bij de gratie van God. Een dergelijke pompeuze kan alleen in Duitsland bestaan. Alleen in een Duitse republiek is het mogelijk dat de meest groteske Witzblatt-personages nog steeds het grootste respect krijgen. Hoe ze er allemaal bovenop zitten en zich goed voelen ondanks hun geschreeuw, al de heersers die hun superieuren in hun botten hebben met de geest van de politieagent en de toon van de sergeant. Die met verbeeldingskracht omrollen zodra ze een rij trapladders hebben beklommen, hebben een standje veroverd. Hoe opgezwollen spreken ze van hun "mensen", het douanepersoneel zwaaien alsof er provincies zijn die moeten worden beheerd. Hoe ze met fabelachtige waardigheid en afstandelijkheid omgaan met het publiek achter de loketten. Hoe wordt er nog op de slechtste manier rondgereden op "ondergeschikten", waar er maar lang alleen maar werknemers hadden mogen zijn.

Bekijk het zorgvuldig!

In de fabrieken, in de werkplaatsen en kantoren, in de koeienboeren in het land en in ministeries, overal hetzelfde beeld. Is het verrassend dat een republiek hier weerstand ontmoet?

Welke trots hoogheid klein afdelingshoofd, welke supervisor-haan met voormannen!

Wat een domme arrogantie in kantoren, kantoren en kantoren!

Leg ze eindelijk in godsnaam bloot! Ze zijn tenslotte allemaal alleen mogelijk omdat de anderen onderwerpen spelen en dichtbij staan ​​waar ze de show Punch en Judy moeten verbannen. Heb geen medelijden met een bedreigend kantoor of generaals kijken neer vanuit een bureaustoel! Er zit niets achter, want er is niets achter de prachtige monarchie.

De republiek mag niet worden geruïneerd door dit valse respect. Ze gaat het doen. Een reactionaire, bekrompen districtsbestuurder is vandaag de dag nog steeds meer dan een democratische minister. Alle denkbeeldige grootheden tot aan de Schutzmann voelen als tijdelijke aanduidingen van de monarchie.

Wat de ambtenaren van de Republiek betreft, moet u grondig schoonmaken, maar zonder pensioen! De anderen plaatsen je in de schandpaal, waar je kunt. De Kommis-Visage en het stomme subject fysiognomie horen niet thuis in een republiek.

Ik ben gewoon bang dat het niet zo snel zal zijn. Het is soms zelfs met goede Republikeinen een bijna te ontroerend begrip van de zwakke punten van de andere kant. Dus voor een tijdje zullen we een geremde monarchie zijn.

Hermann Mauthe