Wyraźnie widzi, kto widzi z daleka;
Misty, który bierze udział.

Lao Tzu

[StZ vom 31.12.1946] Profesor Friedrich Wilhelm Förster, znany pedagog i pacyfista, opublikował esej na temat „Moralnych eliminacji pokoju z Niemcami” w „Neue Zürcher Zeitung”, w którym ostrzegał sojuszników przed zaufaniem Niemcom i aby wziąć go do kręgu narodów, zanim naprawdę zobaczył i pożałował swojej gigantycznej zbrodni i moralnie zreformował. Na razie nic nie jest jeszcze odkryte. „Kiedy usłyszeliście, że bezwzględny złodziej i jego wspólnicy, rok po aresztowaniu i bez najmniejszych oznak zmiany serca, zostaną poważnie zaproszeni (co oznacza Ogólnoeuropejska propozycja Churchilla, Red.), wraz ze swoimi ofiarami założył klub ochrony porządku publicznego? ”

Förster cytuje słowo od Generał Haushofer od roku 1941 do amerykańskiego dziennikarza: „Możesz być pewien, że w przypadku porażki od pierwszej godziny po zawieszeniu broni będziemy myśleć dzień i noc o przygotowaniach do następnej wojny”. niemiecki. Przestępcy i ich ślepi wyznawcy niczego nie żałowali i niczego nie porzucili; postanowili jak najszybciej wznowić swój plan „innymi środkami i sojusznikami”.

Dlatego absolutnie konieczne było surowe potraktowanie Niemiec, pozbawienie ich materialnych i duchowych podstaw do ataku, a tym samym zniszczenie przede wszystkim przemysłu wojennego i zapobieganie wszelkiej propagandzie dla starego porządku, a także żadnego ze skompromitowanych agentów starych Niemiec Opuścić urząd i honorować. Wszystko przepadnie, jeśli „obecna praktyka będzie kontynuowana, a sojusznicy będą walczyć o Niemców, nawet jeśli są nazistami lub pangermanistami”.

Czy profesor Förster zgadza się z jego pesymizmem, czy nie? Odpowiedź na to pytanie nie jest łatwa.

Prawdą jest, że naziści w Niemczech w żadnym wypadku nie są eliminowani; że ich duch żyje, szczególnie w niektórych ważnych miejscach, w gospodarce, sądownictwie i na uniwersytetach; że są prawie nieosiągalni i rozumieją tylko przemoc.

Fakt, że większość Niemców już myśli o przygotowaniach do następnej wojny, jest niewątpliwie mocno odrzucony. Ale czy większość chciała ostatnią czy przedostatnią? Wojny zawsze były tworzone przez mniejszości. Większość podążyła za nimi, a ci, którzy nie boją się zmierzyć z rzeczywistością, zgodzą się, że nawet dzisiaj większość narodu niemieckiego nie byłaby w stanie zapobiec wojnie, że mniejszość byłaby wystarczająco potężna, aby rozpocząć; nawet jeśli ta większość dzisiaj odrzuci ją szeroko, że pragnie wojny lub się jej spodziewa.

Wielkim politycznym zadaniem Mocarstw Sprzymierzonych jest zapobieżenie nowej wojnie, na którą nazistowscy żywiołowcy w Niemczech mogą dziś mieć nadzieję. Warunkiem jest to, że Alianci zgadzają się między sobą; że uda im się nadal pokojowo równoważyć konflikty interesów między nimi, które, jak wierzy pokonany nazizm, mogą się spodziewać. To zabrałoby wiatr z jego żagli; Oczywiście nie może już rozpocząć wojny, dopóki Niemcy są okupowane przez siły sojusznicze. Może wtedy nie umrze z dnia na dzień, ale powoli z czasem, ponieważ zostanie pozbawiony ziemi, z której mógłby się wyżywić.

Czy Herr Förster podąża właściwą drogą ze swoim moralizującym podejściem i swoją pedagogiczną receptą rygorystyczną, pozostaje otwartą kwestią. Uważamy nacjonalizm za znak negatywny, do którego jego uwodzenie go uwodzi, tak samo błędny jak pozytywny. Stary Abraham, który chciał ocalić Sodomę i Gomorę, nawet jeśli miał tylko pięciu prawych w swoich murach, był prawdopodobnie nie tylko przyjacielem ludzi, ale także lepszym politykiem.

Dziś wszyscy płacimy za to, co zrobili naziści. To jest w porządku. Ale nie chcemy być skupieni razem z nazistami, jak robi to Förster; a kazania moralne nie są tak pouczające, jak wydaje się sądzić słynny pedagog. Może być tak, że zbyt duża zbiorowa dyscyplina w traktowaniu pokonanego narodu wywołała odwrotność zamierzonego efektu: wzrost nacjonalizmu, zanik nazizmu.

Mogłoby więc być lepiej, gdyby Herr Förster, nieco mniej starotestamentowy, znalazł jakieś łagodne tony i doradził aliantom, aby nie karali bojowników nazistów w Niemczech skorpionami zamiast prętów, ale okazali litość dla zwykłych wyznawców i wielu innych, których jedyną winą jest to, że wciąż żyją.

„Czy naród niemiecki,” pisze Förster, „nie popełnił gigantycznej zbiorowej zbrodni, która nie ma sobie równych w całej historii ludzkości?” Z całą pewnością była to wielka zbrodnia; prawie tak duży jak Czyngis-chan lub Tamerlan. Ale czy można powiedzieć, że „naród niemiecki” to popełnił, a tysiące z nich mogą twierdzić i udowodnić, że nie zostały popełnione przez nich, ale na nich?

Stuttgarter Zeitung, 31. 12. 1946