Zaledwie kilka lat po pierwszej wojnie światowej niemiecka Reichswehr zaplanowała systematyczne uzbrojenie. Kiedy Hitler rozpoczął II wojnę światową, osiągnięto planowaną „siłę wojny”.
Jak pokonane Niemcy po katastrofalnej porażce w pierwszej wojnie światowej mogły założyć nową armię w zaledwie dwie dekady, większą niż armia imperium? Czy wojna agresji i eksterminacji Wehrmachtu była finałem zemsty wojskowej zaplanowanym i przygotowanym przez kierownictwo Reichswehry od połowy 1920? Od czasu około 1970 badania w szczególności młodszych historyków wykazały, że zbrojenie rozpoczęło się potajemnie na długo przed „przejęciem władzy” przez Hitlera.
Jednak dokument, wyraźnie dowodzący planowania wojny rewanżowej od połowy lat dwudziestych XX wieku, nie został ujawniony. Tylko ponowne odkrycie generała Hans von Seeckt, Szef dowództwa armii Rzeszy, zainicjowany w trzyetapowym planie 1923 budowy silnej armii dywizji 102, odsłonił przywództwo Reichswehry jako kliki rewanchistów, którzy pchali za plecami rządu i parlamentu, systematyczne uzbrojenie Reichswehry. Celem kierownictwa Reichswehry było przygotowanie Niemiec do wojny agresji. „Wstyd” dyktatury wersalskiej miał zostać zgaszony, utracone terytorium odzyskane, a władza 1914 ponownie zajęta.
Dokumenty 1997 znalezione w archiwach wojskowych we Fryburgu Bryzgowijskim zatytułowane „WH 808 - przegląd ogólnej siły i wyposażenia jednostek dowodzenia i żołnierzy armii polowej”, w sumie cztery wydania z kilkuset stronami, przyniosły jedną z najlepiej strzeżonych tajemnic niemieckiej historii wojskowości światło dzienne. W związku z dokumentami wydanymi na początku lat dziewięćdziesiątych z rosyjskich archiwów dotyczących tajnej współpracy Reichswehry z Armią Czerwoną, obaliły tezę, że Reichswehr nie miała nic innego niż obrona narodowa, a dopiero potem zostały niewłaściwie wykorzystane przez Hitlera jako narzędzie jego dyktatury , W niemal równoczesnych dyskusjach na temat wystawy Wehrmacht (oficjalny tytuł: „Wojna eksterminacji. Zbrodnie Wehrmachtu 1941 na 1944 ») zostało to zdemaskowane przez ogół społeczeństwa w Niemczech jako nieodpowiednia próba zbudowania „czystego Wehrmachtu”.
Ogólny plan z lat dwudziestych będzie podstawą wszystkich programów zbrojeniowych do początku wojny. Personel planowania Reichswehry opierał się na ambitnych celach: armii z 2,8 do 3 milionów żołnierzy w dywizjach 102, podzielonych na dywizje ochrony granic 39 i dywizje polowe 63. Niesamowitą rzeczą w tym tajnym planie zbroi było to, że armia niemiecka była na 1. We wrześniu 1939 osiągnął dokładnie tę „siłę wojny” - aż do szczegółów uzgodnionego rozmiaru, wyposażenia i awarii końca 1939 Wehrmachtu z opracowanym planem ogólnym 1923 do 1925.
Rzesza Reichswehry miała generałów 42, dla dużej armii 252. Feldheer 1939 miał tyle samo pozycji budżetowych dla generałów. Osiem armii zostało zaprojektowanych 1925 - tyle samo, co na początku I wojny światowej - i faktycznie 1939 miał osiem gotowych armii. Projekt tej siły został opracowany w połowie lat dwudziestych przez sześciu głównych i dziesięciu kapitanów. „Ta praca była w tym czasie tajemnicą tajemnicy”, zaczyna się odręczny list, który porucznik generalny. D. Walter Behschnitt 1960 w archiwach federalnych w Koblencji pozostawił po sobie, po tym, jak przejął 1945 od amerykańskich sił zbrojnych i od tego czasu wyzdrowiał z odzyskanych akt USA. Trzydzieści pięć lat wcześniej, jako młody kapitan w dziale organizacyjnym biura wojsk Reichswehry, opracował ten plan wraz z innymi oficerami.
[...]
Cały artykuł z Michael Berger w Neue Zürcher Zeitung 24.08.2014 znajdziesz tutaj: https://www.nzz.ch/international/europa/ein-geheimplan-fuer-den-zweiten-weltkrieg-1.18368619
Zobacz także:https://www.n-tv.de/politik/Der-Weg-in-die-grosse-Katastrophe-article13517956.html
lub też: https://www.zeit.de/1997/11/Der_grosse_Plan
lub tutaj: https://diepresse.com/home/meinung/debatte/506389/Die-Revanche-der-Generale