- Yg. 1926, nr 45 -

Prasa komunistyczna donosi, że jeden ze świadków oskarżenia z procesu Hölza oświadczył prawnikowi, że wycofał wcześniejsze oświadczenia, które obciążały Hölza; zostały wyparte przez sądownictwo. Przed tym samym prawnikiem pracownik, który był obecny na rozstrzelaniu właściciela ziemskiego Hessa, za którego śmierć Hölz ​​został skazany na dożywocie, stwierdził, że znał prawdziwego sprawcę; zadzwoni do niego tylko w sądzie.

Hölz nie odpoczywa. W wykładzie Czerwonej Pomocy we Frankfurcie pani Hölz ​​opowiedziała się za ponownym wszczęciem sprawy przeciwko swojemu mężowi, niewinnie skazanemu na dożywocie, tak imponująco, że nawet „Frankfurter Zeitung” uważa, że ​​można tego „oczekiwać” od odpowiedzialnych władz znów poradzić sobie z rzeczą Hölz. Sam Hölz ​​rozpoczął karę więzienną od przedstawienia swoich doświadczeń; jej część została już opublikowana w czasopiśmie.

Przyjaciele niesprawiedliwie skazanych nie odpoczną, dopóki nie osiągną ponownego procesu i zastąpią haniebny osąd 1921 działaniami Czerwonego Generała. Nie pozwoli niemieckiemu wymiarowi sprawiedliwości pochować żywego człowieka, po prostu dlatego, że nienawidził tych, co mają, i dlatego rządzili jako przywódcy mas domagających się sprawiedliwości. W przypadku Hölza autorytatywne fragmenty są oczywiście głuche i głuche, tak trudne do usłyszenia, że ​​można odnieść wrażenie, że nie uwolnią Hölza, nawet jeśli będą przekonani o jego niewinności: bo się go boją. Hölz jest biczującym chłopcem naszej sprawiedliwości i całej naszej burżuazji: czyniąc go potwornym przestępcą, uosobieniem wszystkiego, co jest w nich złe, uzyskuje „dobre sumienie”, którego używają jako delikatną poduszkę do spania Potrzebujesz nocy. Czy śpicie dobrze, panowie? Mamy nadzieję, że pewnego dnia wyciągniemy tę tapicerkę spod słodko śpiącej głowy!

Burżuazja uczyniła Maxa Hölza symbolem masy; dlatego masa rozpoznała go jako takiego. Dopiero po potępieniu Hölz, przywódca środkowo-niemieckich bojowników, stał się męczennikiem i bohaterem całego niemieckiego proletariatu. Sposób, w jaki przeprowadzono proces przeciwko niemu oraz sposób, w jaki jest traktowany w więzieniu, ujawnia wulgarność usposobienia, z którym walczy się po drugiej stronie, i wzmacnia lojalność mas wobec jego decyzji wobec tej sprawiedliwości oderwać od rąk.

Nie zapominajmy: 16 kwietnia 1921 roku ogłoszono cenę 50 000 marek za wypowiedzi, które miały doprowadzić do jego skazania. Główny świadek, który twierdzi, że Hölz ​​zastrzelił Hessa z ulicy, był przekonany przez miejscową wizytę, że to nie może być prawdą, po czym zmienił swoje twierdzenie tak, aby pokrywało się z ustalonymi faktami i możliwościami. Jednak ani Holz, ani jego obrońcy nie mogli uczestniczyć w tym lokalnym spotkaniu.

Nie zapominajmy: Hölzowi odmówiono lekarza. Ciężko chory człowiek był wleczony z jednego więzienia do drugiego przez pół Niemiec. W odpowiedzi na jego skargę, opuchliznę dny określono jako „opuszki tłuszczowe”. Jak twierdzi jego żona, okno jego celi zostało na jakiś czas zamurowane. Przez kilka miesięcy nie wolno mu było pisać ani otrzymywać listów. Obecnie został pozbawiony swojej biblioteki, z której mógł korzystać przez cztery i pół roku. Po tym, jak Hölz ​​rozpoczął strajk głodowy, powiedziano jego żonie: „Jeśli twój mąż głodował przez czternaście dni, będziemy go sztucznie karmić; jeśli odmówi jedzenia, za cztery tygodnie umrze. "

To byłoby najkorzystniejsze rozwiązanie dla naszych „sprawiedliwych”: gdyby Hölz ​​zmarł. Wtedy byliby zakłopotani. To może im odpowiadać. Abyście nie mieli tej radości i triumfu: zaangażujcie się w Maxa Hölza! Domaga się wznowienia procesu!

1926, 45 Max Barth

Zobacz także: https://www.deutsche-revolution.de/neutrales-komitee-fuer-max-hoelz

Max Hölz ​​jest na 18. Lipiec 1928 został zwolniony z aresztu. Ponowny proces z powodu zabójstwa właściciela ziemi Hessa, którego przestępca zgłosił się na ochotnika, wciąż się unosi.