[15.02.2016] Ο Emil Julius Gumbel έχει διερευνήσει τις πολιτικές παραβιάσεις του 1920 και έχει σημειώσει ότι η δικαιοσύνη είναι τυφλή στο δεξί μάτι. Περισσότερο από 350 δολοφονίες δεξιάς πτέρυγας αντιμετώπιζαν τους αριστερούς εξτρεμιστές του 20. Οι αριστερές δράστες καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ τα δικαιώματα ανήλθαν σε μόλις τέσσερις μήνες στη φυλακή. Το βιβλίο του καίγεται από τους Ναζί, τώρα είναι πίσω.
Από τον Otto Langels
Η δικαιοσύνη της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης λέγεται ότι ήταν «τυφλή στο μάτι» και έτσι απέτυχε ως συνταγματικό θεσμό. Οι δεξιόστιμοι εξτρεμιστές δεν θα είχαν τίποτα να φοβούνται, ενώ οι εισαγγελείς και οι δικαστές θα διώκουν αυστηρά και θα τιμωρούν τους αριστερούς εξτρεμιστές. Ο Emil Julius Gumbel, ένας νέος μαθηματικός και στατιστικός, έχει ήδη τεκμηριώσει αυτή τη διατριβή σε έναν κατάλογο πολιτικών δολοφονιών στα χρόνια 1922 μέσω 1919. Η έρευνά του δημοσιεύθηκε με τίτλο "Τέσσερα χρόνια πολιτικής δολοφονίας" και έβαλε τη ζωή του στη γραμμή.
"Ο εργαζόμενος Piontek ήταν στο 12. Μάρτιος 1919, δήθεν επειδή αρνήθηκε να πυροβολήσει έναν στρατιώτη, συνελήφθη και πυροβόλησε στην οδό Normans από τον Ιδιωτικό Ιππότη και τον λοχίας Wendler. Στο 31. Ο Ιανουάριος 1922 καταδίκασε τον κριτή της κριτικής επιτροπής για την απόπειρα ανθρωποκτονίας με ελαφρυντικές περιστάσεις σε χρόνια φυλάκισης του 3, απαλλάχτηκε ο Wendler. "
Η δολοφονία του εργαζόμενου Piontek είναι μια από τις εκατοντάδες περιπτώσεις που απαριθμούνται από τον Emil Julius Gumbel στο έργο του "Τέσσερα χρόνια πολιτικής δολοφονίας". Ο γεννημένος στο Μόναχο μαθηματικός 1891 συλλέγει σχολαστικά δεδομένα και γεγονότα για όλα τα πολιτικά βίαια εγκλήματα, από τα δεξιά προς τα αριστερά. Περιέγραψε λεπτομερώς την πράξη, αποκαλούμενη, όσο είναι γνωστό, τα ονόματα των δολοφόνων και των πελατών καθώς και τις εγκληματικές συνέπειες. Η Gumbel έλαβε υπόψη τις συνθήκες κάθε δολοφονίας από τα χρόνια 1919 έως 22:
"Έχω λάβει μόνο περιπτώσεις όπου το πάρτι γυρίσματα δεν ισχυρίστηκε ότι επιτέθηκε από το πλήθος."
Ο Emil Julius Gumbel συνόψισε τις περιπτώσεις σε πίνακες. Το αποτέλεσμα είναι καταθλιπτικό: οι 354 δολοφονίες δεξιάς πτέρυγας, που διαπράττονται κυρίως από πρώην στρατιώτες και το προσωπικό του Free Corps, αντιμετωπίζουν τις αριστερές δολοφονίες του 22. Ακόμα πιο τρομακτικό είναι η εξιλέωση του εγκλήματος. Τα δικαστήρια επέβαλαν 10 θανατικές καταδίκες στους αριστερείς δράστες, ενώ στις άλλες δίκες η μέση ποινή ήταν 15 έτη ανά δολοφονία, με δολοφόνους δεξιάς κατά μέσο όρο τέσσερις μήνες φυλάκισης.
"Στο 10. Μάρτιος ήρθε στο νεαρό Kurt Friedrich, 16 χρόνια, οι δύο φίλοι του Hans Galaska, 16 χρόνια, και Otto Werner, 18 χρόνια, στο διαμέρισμα της μητέρας του Frederick για να επισκεφθείτε. Οι τρεις νέοι δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ με την πολιτική. Δεν ήταν μαζί, όταν έφτασαν οκτώ κυβερνητικοί στρατιώτες σε καταγγελία. Δηλώνουν ότι οι τρεις νέοι συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν. Μετά από δύο φοβερές μέρες αναμονής η κ. Friedrich βρήκε τους τρεις νέους φίλους στο νεκροτομείο ως νεκρούς πάλι. Δεν υπήρξε καμία διαδικασία εναντίον των εμπλεκόμενων ομάδων ή κατά των υπευθύνων αξιωματικών ».
Παρόλο που το Υπουργείο Δικαιοσύνης του Ράιχ επιβεβαίωσε τις δηλώσεις του Γκούμπελ, το άκαρδο ρεκόρ του ήταν χωρίς συνέπειες, και κανένας δολοφόνος δεν τιμωρήθηκε με βάση την έρευνα του Gumbel. Το 1924 συνόψισε τις στατιστικές του μαθηματικού σε ένα πικρό συμπέρασμα:
"Είναι επίσημα επιβεβαιωμένο ότι τουλάχιστον 1919 πολιτικές δολοφονίες έχουν συμβεί στη Γερμανία από το 400. Επιβεβαιώνεται επίσημα ότι σχεδόν όλοι διαπράχθηκαν από δεξιούς εξτρεμιστές και επιβεβαιώνεται επισήμως ότι ο συντριπτικός αριθμός αυτών των δολοφονιών έχει μείνει ατιμώρητος ».
Πριν Emil Julius Gumbel ενθουσιασμένοι με τη δημοσίευση αδίκημα του, το Σοσιαλδημοκρατικό έχει ήδη υποστεί ως κήρυξε τον αντίπαλό του πολέμου και ειρηνιστής μίσος των κύκλων της δεξιάς Μάρτιο 1919 ένας αξιωματικός του τμήμα τουφεκιών φρουρών Ιππικού προέκυψε με δέκα ένοπλοι στο Βερολίνο διαμέρισμά του για να τον να πυροβολήσει ως «παράσιτο» από το νόμο. Ο Gumbel είναι τυχερός, είναι σήμερα στο εξωτερικό. Οι στρατιώτες καταστρέφουν και στη συνέχεια λεηλατούν το διαμέρισμά του. Ένα χρόνο αργότερα, ένας ριζοσπαστικός δεξιός όχλος τον χτύπησε αιματηρά κατά τη διάρκεια συνόδου της γερμανικής ειρηνευτικής κοινωνίας. Παρ 'όλα αυτά, δημοσιεύει τα στατιστικά στοιχεία των πολιτικών δολοφονιών και διακινδύνευσε τη ζωή του.
Το 1923 μετατρέπεται σε Gumbel Privatdozent for Statistics στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, αλλά σύντομα προσελκύει την οργή των δεξιών φοιτητών και των συντηρητικών καθηγητών καθώς μιλά σε μια ειρηνική συνάντηση στο «πεδίο της ατιμίας». Το Πανεπιστήμιο κηρύσσει αμέσως πειθαρχική δίωξη εναντίον του, τελειώνει καλά, αλλά η σχολή επιμένει να το ονομάσει "έντονο δημαγωγικό χαρακτήρα". Όταν προτείνει το 1932 το σχήμα ενός γογγύλι για ένα μνημείο πολέμου τον Μάιο, η αγανάκτηση είναι μεγάλη, το Πανεπιστήμιο τον αποσύρει αμέσως λόγω της «αναξιότητας» της διδακτικής αρχής. Το 1991 έβαλε το κολέγιο στο 100 του. Γενέθλια σαφή:
"Το πανεπιστήμιο ενήργησε αδίκως και αδίκησε όταν απέκλεισε το Gumbel".
Ο Emil Julius Gumbel θα είναι επισκέπτης καθηγητής στο Παρίσι το ίδιο έτος και αυτό μπορεί να σώσει τη ζωή του ως Εβραίου. Το 1933 έκαψε τα βιβλία των Ναζί, συμπεριλαμβανομένων των "Τέσσερα χρόνια πολιτικής δολοφονίας". Ο ίδιος εκδηλώνεται.
"Είναι μεγάλη τιμή για μένα να λάβω τον πρώτο κατάλογο εκπατρισμού εξαιτίας των δημοσιεύσεών μου σχετικά με το Black Reichswehr και τις πολιτικές δολοφονίες".
Γράφει χρόνια αργότερα.
Το 1940 εγκαταλείπει τον Emil Julius Gumbel από τους Ναζί στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εργάζεται σκληρά με διδακτικό έργο. Μετά τον πόλεμο, θα ήθελε να επιστρέψει στη Γερμανία, αλλά στο παλιό πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, δεν είναι ευπρόσδεκτος. Μόνο το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου του προσφέρει επίσκεψη καθηγητή. Όταν πεθαίνει το 1966 στη Νέα Υόρκη, καμία γερμανική εφημερίδα δεν τον τιμά.
Στην αρχή του 1920, ο Emil Julius Gumbel, με τα «Τέσσερα χρόνια της πολιτικής δολοφονίας», επεσήμανε την ανεξέλεγκτη δολοφονική βία της δεξιάς. Ταυτόχρονα επέστησε την προσοχή στην αποτυχία της δικαστικής εξουσίας και, επομένως, ονόμασε νωρίτερα δύο αιτίες για την επακόλουθη αποτυχία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Emil Julius Gumbel: Τέσσερα χρόνια πολιτικής δολοφονίας.
Επανεκτύπωση της αρχικής έκδοσης του 1922.
Εκδότης The Wunderhorn, Χαϊδελβέργη, 1980. Σελίδες 360, 12,80 Ευρώ