- Yg. 1923, nr. 50 -
Een paar dagen lang laat het "Kleine Theater" in Heilbronn, als een betekenisvolle verandering en "voorbode van de komende kerst", zoals het zo mooi en vroom wordt genoemd in de aankondiging, de geboorte, het leven en het lijden van de Heiland aanzwengelen. Het heeft zijn eigen charme, op hetzelfde scherm waarop Chaplin, onder het applaus van zijn vaste publiek, op hilarische wijze zijn onschatbare platvoeten in de wereld zet en het culturele afkooksel van een tijdperk dat waanzinnig is geworden, dag na dag flikkert naar een hersenloos publiek, de Christus die door de priesters in beslag wordt genomen. Om te zien hoe cinematografen zijn netelige leven transformeren.
De hele zaak is grenzeloze smaakloosheid. Dus ik weet zeker dat je het leuk vindt. Een mooie legende is opnieuw in handen gevallen van ondernemende regisseurs en het is in alle opzichten een film geworden. Alleen jammer van de opnames uit Palestina en Egypte, die zeker niet oninteressant zijn. Maar zo bevolkt het gebruikelijke extra leger het tafereel, groepeert het zich schilderachtig rond Golgotha en ligt het zachtjes rondgestort op de Olijfberg. En de sterren worstelen wanhopig om iets van de oliedrukpoëzie tastbaar te maken die in de moderne tijd over de figuur van de Heiland is uitgegoten. In plaats van de wereldverlosser ziet men het type van een stadsmissionaris in Bielefeld en de "Moeder van God" huilt haar glycerinetranen net zo deugdzaam als alle andere bioscoopsterren in alle andere films [...]
De film is echt de uitdrukking van onze tijd. Bloeiende onzin, misdaden, moorden, erotiek en opnieuw erotiek het hele jaar door, maar dan voor de komende kerst, omdat het nog steeds actueel is, een beetje het leven en het lijden van de Heiland. De nuance mag niet worden gemist. Het past zo goed bij de zakelijke religiositeit van zondagbladen. Stuur je maagd en jeugdverenigingen, het is een smakeloosheid volgens je zintuigen.
1923, 50 M.