mislukt

- Yg. 1928, nr. 43 -

Het referendum van de Communistische Partij, die de bouw van oorlogsschepen wilde verbieden, is mislukt. Er zijn slechts ongeveer twee miljoen stemmen uitgebracht, de helft van het aantal dat nodig zou zijn geweest om de voorgestelde wet voor de Reichstag te brengen en een mogelijk later referendum.

Sociaal-democratie, die in het referendum van de KPD slechts een partijpolitieke manoeuvre heeft gezien die tegen het is gericht, triomfeert. Misschien een beetje te veel en een beetje te vroeg.

Het is waar: nu is ingezien dat een dergelijke actie zonder de SPD niet zou lukken. De invloed van de KPD in Duitsland is veel minder dan wat de kiezer op 20 mei suggereerde. Het heeft geen pers, geen geld, geen leiders. En het heeft bijna geen bodem in het land. Voor de overgrote meerderheid van onze eerlijke nationale kameraden is een "communist" duidelijk iets vreselijks.

In een geheime verkiezing uit pure bitterheid steek je het rode feest over, zoals kinderen de duivel op de muur schilderen (en dan zijn ze blij als hij niet komt). Maar zet zijn naam op een lijst die de KPD voelt - God verhoede het! Ja, als de SPD had deelgenomen, die tegenwoordig behoorlijk sociaal en door de overheid geschikt is geworden!

De SPD nam niet deel, hoewel zij, zoals zij uitdrukkelijk verzekert, ook tegen de bouw van pantserkruisers is. En hun "oppositieleden", de linkervleugel, de Saksen, behielden discipline en, op het kritieke moment, agiteerden ze niet tegen de pantserkruiser, maar tegen de KPD, die ook tegen de pantserkruisers is. Een houding die wellicht trotse voldoening heeft gewekt bij de leiding van de SPD-partij: we hebben onze mensen stevig in handen; met neutrale kijkers, naargelang het geval, ook tevredenheid of verdriet: over de ongeneeslijke splitsing in de arbeidersklasse, die de klassevijand nooit zal winnen zolang ze de broedermoordoorlog in haar eigen gelederen voert met ongekende hardnekkigheid en dodelijke haat.

De SPD, de sterkere broer, is blij met de overwinning die het mislukken van het volksinitiatief voor hem betekent. Maar als de partij verder gaat op de weg die haar leiders zijn ingeslagen op 10 augustus (de opvolger van 4 augustus 1914), wanneer de tactici van het kaliber van Severing en Hörsing de onbetwiste overhand krijgen, wanneer met hun hulp na een " positief verdedigingsprogramma ”, dan zal op een dag duidelijk worden dat een overwinning ook een Pyrrusoverwinning kan zijn en dat er na een climax een plotselinge val kan komen. "Kameraad" Severing en "Kameraad" Hörsing willen zij aan zij marcheren met Hindenburg, Groener en Heye. Het is nauwelijks voorstelbaar, zelfs niet met een hoge mate van partijvroomheid, ‘discipline’, schaapgeduld of hoe we het ook noemen, afhankelijk van ons temperament, dat de sociaal-democratische werkende massa (waarin, ironisch genoeg, vandaag de herinnering aan 50 jaar geleden wordt vernieuwd op een jubileumbasis) zal er op de lange termijn in passen.

Wij tegenstanders van de oorlog, die, zonder deel te nemen aan of geïnteresseerd te zijn in het geschil tussen de SPD en de KPD, het referendum mede hebben ondertekend (en morgen opnieuw ondertekenen), omdat de inhoud ervan overeenkwam met onze wil, voorlopig het oude vertrouwen niet aankunnen kan als voorheen naar de SPD kijken. We volgen hun beleid, dat vandaag niet meer zo duidelijk is als vijftig jaar geleden, met een spanning van twijfel en bezorgdheid.

1928, 43 Erich Schairer