- Stuttgarter Zeitung van de 12. 1995 -
Oorspronkelijk wilde de zoon van de leraar pastor worden. Daarna promoveerde hij op de dichter Schubart, keerde de kerk de rug toe en werd journalist. In de oorlog was hij wijnvertegenwoordiger en stationschef, na de oorlogsredacteur van de "Stuttgarter Zeitung".
Erich Schairer was een van de meest moedige journalisten van de Weimarrepubliek en in de eerste Hitler-jaren. Sommigen zetten hem als volgende Kurt Tucholsky en - nog belangrijker, omdat het gerelateerd is aan anderen - naast Siegfried Jacobsohnmet wiens "World stage" de door Schairer gepubliceerde zondagskrant was het op veel punten eens. Erich Schairer, een vriend van Josef Eberle, kwam in september 1946 naar de "Stuttgarter Zeitung", hij werd co-redacteur en was verantwoordelijk voor het politieke deel. Helaas kreeg hij slechts acht jaar dienst. In 1954 nam hij ontslag en stierf twee jaar later in Schorndorf. Niettemin heeft het een blijvende indruk achtergelaten en het karakter van de jonge "Stuttgarter Zeitung" gevormd.
Dat kan niet anders met zo'n indrukwekkende man. De 1887 in Württemberg Hemmingen De zoon van de geboren leraar had een ontembare smaak voor waarachtigheid en rechtlijnigheid. Politiek burgerschap en zelfvertrouwen waren vanzelfsprekend. Het is geen toeval dat de theoloog Schairer, die eerder om gewetensredenen was gescheiden van de Evangelische Kerk van Württemberg, zijn doctoraatsthesis schreef over dichter-rebellen en "politieke journalisten". Christian Friedrich Daniel Schubart, Dat was belangrijk voor zijn toekomstige leven. Schairer werd redacteur in Hamburg, tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog en vervolgens hoofdredacteur van de "Neckarzeitung" in Heilbronn. Na politieke ruzies met de uitgever Schairer, die tegemoet kwam aan zijn drang naar onafhankelijkheid, richtte hij een weekblad op, de 'zondagkrant'. Het tij was een nieuwsgierigheid omdat het afstand deed van advertenties om elke invloed weg te houden. Het kleine maar snel groeiende blad veranderde in nadenkende lezers van alle sociale lagen. Het zorgde voor de kleine vorm en was taalkundig durchgefeilt. De volgende zin was belangrijk: "Sommige mensen, zoals hun opvoeders, hebben het met hun opleiding; Ze presenteren altijd hun hele magazijn om hun prestaties te bewijzen. "
Politiek gezien keerde de krant zich tegen de naweeën van Wilhelmijnse neigingen en nieuwe Duitse nationale dromen. Schairer kwam al snel in conflict met de opkomende nazi-ideologie. Bijna geen enkele journalist had destijds zo duidelijk voorspeld wat de Duitsers van Hitler konden verwachten. Schairer zag in hoezeer de radio bijdroeg aan de verspreiding van Hitlers stellingen naar de kleinste dorpen. En in februari 1933 schreef hij helderziend: "Het Duitse volk wil duidelijk leiders als Wilhelm en Hitler ... Zal de glorie van het 'Derde Rijk' anders eindigen dan die van het tweede?" Een maand later de "zondagskrant" verboden, daarna weer toegestaan onder strikte voorwaarden. In 1937 kwam de krant volledig onder nazi-invloed. Schairer verdiende zijn bestaan als handelsvertegenwoordiger en tegen het einde van de oorlog als spoorwegassistent in Lindau, herhaaldelijk gehinderd door de Gestapo. Na een nieuwe start als redacteur van het "Schwäbischer Tagblatt" in Tübingen, werd Schairer in 1946 co-redacteur van de "Stuttgarter Zeitung".
Hij gaf deze krant vooral stilistisch vorm. Voor Schairer betekende duidelijke taal helder denken. Hij heeft de rubriek “Vijf minuten Duits” opgezet en jarenlang onderhouden. De rubriek werd goed ontvangen door de lezers. De redactie van de "Zeitung" profiteerde ook van de Schairer-school. Oudere journalisten herinneren zich dankbaar de "taalkundige waarschuwing voor de medewerkers van de Stuttgarter Zeitung (en andere krantenschrijvers)".
Schairer begreep de 'Stuttgarter Zeitung' politiek als een partij-onafhankelijk oppositiedocument. En zo schreef een redactioneel lid van de beginjaren namelijk Reinhard Appel, over het werk van Schairer: "Hij wist hoe hij uit de krant een democratisch instituut moest ontwikkelen, dat respect en invloed genoot van zowel heersers als bestuurd." Schairer gaf een voorbeeld van "dat de burgerlijke vrijheden tegen de macht in de Groot en klein kunnen alleen worden bewaard waar ze worden waargenomen en onbevreesd worden verdedigd ”. Schairer anticipeerde op de verdeling van Duitsland waartegen hij vocht. In een hoofdartikel in 1947 schreef hij profetisch: "Zolang het Oost-West-conflict voortduurt, zijn alle woorden over de Duitse eenheid leeg gebabbel ..." En zo was het.
Werner Birkenmaier
"50 Years Stuttgarter Zeitung", jubileumeditie van de 12. 1995 september, pagina 4