Przeciwdziałanie terroryzmowi

Daniel Furth

Zmagał się z liczbami - i ryzykował życiem. W 1922 roku matematyk Emil Julius Gumbel zbadał setki morderstw politycznych w młodej Republice Weimarskiej i nieustannie ujawniał arbitralność niemieckiego wymiaru sprawiedliwości. Wtedy jego kariera w Niemczech dobiegła końca.

Dziesięciu silnie uzbrojonych ludzi z Gwardii Kawalerii Strażniczej szturmowało 19. Marzec 1919 berlińskie mieszkanie matematyka Emila Juliusa Gumbela. Ich misją było zestrzelenie X-letniego działacza socjalistycznego 27. Ale Gumbel miał szczęście. Niedawno wyjechał do Berna, aby wziąć udział w konferencji Ligi Narodów. Fememörder przybył za późno. Sfrustrowani spustoszyli mieszkanie i wyszli.

Kiedy Gumbel wrócił i zobaczył chaos, natychmiast zdał sobie sprawę, że znalazł się na jednej z list śmierci prawicowego konserwatywnego Wolnego Korpusu 120, w którym po I wojnie światowej byli żołnierze pierwszej linii 400.000 połączyli się z głęboko antydemokratycznymi przekonaniami. W listopadzie 1918 dawni bojownicy frontowi w imieniu rządu królestwa rozpoczęli rewolucję, w styczniu 1919 Spartakusaufstand. Nawiasem mówiąc, opracowali własny program polityczny. Po rewolucyjnym zamieszaniu dowódcy ich egzekucji rutynowo eliminowali przywódców lewicy. Róża Luksemburg i Karl Liebknecht, zdradziecko zamordowani w styczniu 1919, są prawdopodobnie najbardziej znanymi ofiarami. A teraz prawie złapali pacyfistę i powiernika Liebknechta, Gumbela.

Cały artykuł Daniela Furtha na temat SPIEGEL ONLINE można znaleźć tutaj:

http://www.spiegel.de/einestages/statistiker-emil-gumbel-a-947548.html