- Yg. 1928, nr 34 -
Zastępca obywatela Niemiec Hugenberg jest jednym z najpotężniejszych ludzi nie tylko w Niemiecka Narodowa Partia Ludowaale w Niemczech w ogóle. Na czym opiera się jego moc?
W roku udostępniono 1913 August Scherl kanclerz Bethmann z, dostanie 8 milionów marek akcji zwykłych Scherl wydawniczy sprzedać; Rudolf Mosse zaoferuj mu 11 1 / 2 milionów marek, ale on, Scherl, jest gotowy dać „przyjaciołom rządu” podstawowe akcje milionów 10.
Bethmann negocjował z niektórymi bogatymi ludźmi; Na próżno. Niebezpieczeństwo, że Rudolf Mosse lub Bracia Ullstein mógł przejąć wydawnictwo Scherl, stawał się coraz bardziej groźny. Wreszcie, aby odeprzeć to „żydowskie niebezpieczeństwo”, z którego drżały wysokie i najwyższe miejsca w Berlinie, przejął (nie śmiej się!) Baron Alfred von Oppenheim i finansista z Kolonii Louis Hagen 8 milionów akcji zwykłych Marka.
Ale teraz Alfred Hugenberg, Prezes zarządu Krupp, a. Założył „Niemieckie stowarzyszenie wydawnicze”; W następnych latach kupił wydawnictwo Scherl. Hugenberg zwrócił się po prostu do rządu pruskiego z prośbą, aby Deutscher Verlagsverein „otrzymał zaliczkę z nieznanych nam funduszy”. Na podstawie tajnej decyzji pruskiego ministra spraw wewnętrznych stowarzyszenie wydawnictwa otrzymało 1914 w sierpniu i 1916 2 / 1 w roku 2 milionów marek. (Fakt, że miliony 5 nie zostały dziś spłacone, nie jest komplementem dla republikańskiego rządu Prus.)
Tak więc Hugenberg nabył wydawnictwo Scherl, które teraz ma wiele ścisłych niemieckich gazet krajowych (przede wszystkim „Berliner Lokalanzeiger”), Czasopisma, czasopisma i książki.
Hugenberg zdał sobie jednak sprawę, że w Niemczech prasa prowincjonalna jest tak samo ważna jak prasa berlińska. Gazety paryskie i londyńskie mają znacznie większe wydania niż te berlińskie, ponieważ są one również czytane na prowincjach. Z drugiej strony w Niemczech najmniejsze prowincjonalne miasto ma swoje lokalne gazety, a większość ludzi, choć pokornych, jest zadowolona z duchowego jedzenia tej gazety.
Te „kanały do mózgów ludzi” sprawiły, że Hugenberg służył swoim interesom. Założył 1922 „Provincial Press Department (Wipro)”, który ma jeden korespondencja Mater publikuje. Po inflacji kupił drugą korespondencję matczyną. Korespondencja ta wysyła artykuły redakcyjne, wiadomości, czaty, powieści, relacje sportowe itp., W tekturowe paski, do drukarek prowincjonalnych, którzy używają prostej metalowej maszyny do odlewania płyt drukarskich. Weź gazetę prowincjonalną - oprócz lokalnych wiadomości wszystko (łącznie z głosem o berlińskim centralizmie) zostało sfabrykowane w Berlinie. Większość gazet wojewódzkich czerpie materiał z warsztatów Hugenberga.
Jednak taka korespondencja może przekazywać wiadomości tylko do gazet, które skądś otrzymuje; zależy to zatem od biur informacji. Po wojnie w Niemczech istniała tylko jedna agencja informacyjna: Biuro telegraficzne Wolffa (WTB). Tak było w krajowych wiadomościach zależnych od rządu (jest to Officious News Bureau), w wiadomościach zagranicznych z angielskich i francuskich organizacji informacyjnych (Reuter i Havas). Kiedy w Buenos Aires wybuchła rewolucja, wieści o biurze Reutera i WTB trafiły do biur korespondentów. Kiedy strajkujący metal rozpoczęli strajk w Berlinie, WTB zgłosiło ten fakt Reuterbüro z niezbędnym komentarzem, co doprowadziło wiadomość do nowojorskich gazet; Jak można tam dotrzeć, można sobie wyobrazić.
Tutaj Hugenberg interweniował, nabywając i rozbudowując Telegraph Union (TU) Złamał monopol na wiadomości zależnej od rządu WTB w kraju i postanowił założyć własną służbę wywiadowczą za granicą: podpisał umowy z zagranicznymi agencjami prasowymi i założył własne oddziały. Jeśli więc wybuchnie strajk w Berlinie, TU przekaże wiadomość z odpowiednim komentarzem United Press, a to, po zawartych umowach, musi dostarczyć niezmienione gazety amerykańskie. Kiedy w Pradze obowiązuje godzina policyjna, praski oddział TU zgłasza się do Berlina, gdzie wiadomość jest przygotowywana, a następnie częściowo w telegramach, częściowo już w Matern, wysyłanych do niemieckich gazet 1600. Nie tylko niemieckie gazety krajowe - nie, Hugenberg dostarcza również gazety Niemieckiej Partii Ludowej, a nawet gazety centralne i demokratyczne z wiadomościami i artykułami redakcyjnymi. Oczywiście, wiadomości muszą być starannie wybrane i „ocenione”, tzn. Skomentowane, z należytym uwzględnieniem statusu partii gazety przyjmującej. Przy tym zadaniu Hugenberg zatrudnia pracowników spoza 2000, pracowników stałych 500 do 600 i redaktorów 90.
Wybieranie, formułowanie i komentowanie wiadomości - oznacza to kierowanie polityką wiadomości. I kieruj się polityką informacyjną na taką skalę, jak robi to Hugenberg - to znaczy: opanować ludzi. Czy zagraniczne gazety mają rację, gdy nazywają Hugenberga „niekoronowanym królem”, „roi sans couronne”, „niekoronowanym królem”?
Masz rację. Mają rację dziesięć razy, odkąd Hugenberg próbuje także przejąć kontrolę nad filmem i kinem. On już ma 1916 „Niemieckie Towarzystwo Fotograficzne” założony, a następnie 1920 Deuligfilm A.-G. urodził. A rok temu ma warsztaty i teatry największej niemieckiej firmy filmowej, The Firma Universum Film (Ufa) przejęty. Nie trzeba mówić ani słowa o wzroście siły, jaki pociąga za sobą ta ingerencja w przemysł filmowy.
Skąd Hugenberg wziął pieniądze, za które nabył tę moc? Odpowiedź: 1. Od rządu pruskiego (patrz wyżej); 2. z przemysłu ciężkiego; 3. od właścicieli. Jest jednak jeden wyjątek, który bardzo wskazuje na rozwój i obecną siłę Grupy Hugenberg: Hugenberg ma swoją własną moc, tj. Rezerwy i normalne handlowo kredyty bankowe, ze środków własnych, bez wkładów kapitałowych z przemysłu lub rolnictwa uwzględnione.
Na przykład w ciągu ostatnich czternastu lat Alfred Hugenberg zbudował budynek, który łatwo się nie zawali. Ponieważ on zna ludzi i zbudował swój budynek na ich upodobaniu do przeciętności, ich braku ataków cywilnych, ich niezdarności umysłowej i braku krytyki. I to są najbezpieczniejsze fundamenty.
1928, 34 · Pitt
https://www.zeit.de/1970/10/who-is-hugenberg/komplettansicht